«Μπόλικη πέτρα - μπόλικη καρδιά
να χτίσουμε τις αυριανές μας φάμπρικες
τα Λαϊκά Μέγαρα - Τα Κόκκινα Στάδια
και το μεγάλο Μνημείο των ηρώων της Επανάστασης
Να μη ξεχάσουμε και το μνημείο του Ντικ
Ναι Ναι του σκύλου μας του Ντικ....
Της ομάδας του Μούδρου
Που τον σκοτώσανε οι Χωροφυλάκοι
γιατί αγάπαγε πολύ τους εξόριστους
Να μη ξεχάσουμε σύντροφοι τον Ντικ
το φίλο μας το Ντικ που γάβγιζε τις νύχτες
στην αυλόπορτα, αντίκρυ στη θάλασσα
κι αποκοιμιόταν τα χαράματα
στα γυμνά πόδια της Λευτεριάς
με τη χρυσόμυγα του Αυγερινού
πα στο στυλωμένο αυτί του
τώρα ο Ντικ κοιμάται στη Λήμνο
δείχνοντας πάντα το ζερβί του δόντι
Μπορεί μεθαύριο να τον ακούσουμε πάλι
να γαβγίζει χαρούμενος σε μια διαδήλωση
Περνοδιαβαίνοντας κάτω από τις σημαίες μας
Εχοντας κρεμασμένη στο ζερβί δόντι μια μικρή πινακίδα
ΚΑΤΩ ΟΙ ΤΥΡΑΝΝΟΙ
Ηταν καλός ο Ντικ».Ο μεγάλος ποιητής Γιάννης Ρίτσος ήταν εξόριστος και αυτός στη Λήμνο ,το ποίημα μάλιστα αυτό το μελοποίησε ο Θ.Μικρούτσικος..
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου