Αφιερωμένο στον κυνηγό...

Κάποιος πήγε στο κυνήγι
και φορτώθηκε βλαστάρια
και κατέβηκε και είπε

ότι φταίγανε τα σκάγια.

Κι έχω φίλο ντουμπλαδόρο
μωρέ καύχημα που τόχω
ένα μπλόκι να του βάλεις
θα ξεφύγει απ’ το στόχο.

Τα βουνά τα ζευγαρίζει
ψήνεται σαν παξιμάδι
και...
στην τσάντα του δεν βλέπεις
μια φτερούγα για σημάδι.

Τι το θέλει το τουφέκι
και την πέτσινη σακούλα
λες και πάει να πατήσει
το λημέρι του Γιαγκούλα.

Στο κυνήγι πρέπει νάχεις
Νου και χέρια σταθερά μα και γω θα κυνηγούσα αν δεν είχανε φτερά.

Ένα ποίμα από τη ποιητική συλλογή του Γ Καφούρου που εκδόθηκε τέλη του 1980