Λέγομαι Ρόκυ και ψάχνω κάποιο μέρος να με αγαπούν και να με προσέχουν, γιατί σ' αυτή την ταράτσα που ζω τώρα, πότε στην παγωνιά και πότε στον καύσωνα, δεν θα αντέξω για πολύ. Με μάζεψαν τον Ιούλιο του 2014 από τα σκουπίδια τέσσερα παιδιά πριν περάσει το απορριματοφόρο του δήμου Βιλίων και με πολτοποιήσει. Τότε ήμουν τόσο μικρούλης (ημερών) που δεν μπορούσα ακόμα να περπατήσω, τώρα όμως δεν με πιάνει κανείς στο τρέξιμο. Αυτά τα παιδιά με επισκέπτονται που και που, με χαϊδεύουν, με πάνε καμιά βόλτα και κλαίνε όταν κάποιοι μεγάλοι τους λένε ότι θα φύγω από κοντά τους. Αυτοί οι μεγάλοι (όταν φύγουν τα παιδιά) λένε ότι βαρέθηκαν να με συντηρούν και λένε ακόμα ότι ή από κρύο θα πεθάνω ή από ήλιο ή από αδιαφορία, (ότι κι αν είναι αυτό ελπίζω να μην πονάει σαν το κρύο που έφαγα την Πρωτοχρονιά και τα Φώτα ολομόναχος εδώ πάνω).
Αυτή ήταν όλη κι όλη η αυτοβιογραφία μου. Δεν έζησα πολύ για να έχω και κάτι άλλο να γράψω.
Αν σταθώ τυχερός μπορεί να ξαναγράψω στο μέλλον για μένα.
Ρόκυ.
Αν θες να με σώσεις πάρε τηλ.6945064954
Ρόκυ.
Αν θες να με σώσεις πάρε τηλ.6945064954
.jpg)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου