"Να μη ξεχάσουμε και το μνημείο του Ντικ. Ναι Ναι, του σκύλου μας του Ντικ.
Της ομάδας του Μούδρου.... Που τον σκοτώσανε οι Χωροφυλάκοι, γιατί αγάπαγε πολύ τους εξόριστους.
Να μη ξεχάσουμε σύντροφοι τον Ντικ, το φίλο μας το Ντικ που γάβγιζε τις νύχτες στην αυλόπορτα, αντίκρυ στη θάλασσα κι αποκοιμιόταν τα χαράματα στα γυμνά πόδια της Λευτεριάς με τη χρυσόμυγα του Αυγερινού
πα στο στυλωμένο αυτί του τώρα ο Ντικ κοιμάται στη Λήμνο δείχνοντας πάντα το ζερβί του δόντι"
Ο μεγάλος μας ποιητής Γ. Ρίτσος ήταν και αυτός εξόριστος στη Λήμνο, για αυτό έγραψε ποίημα για τον σκύλο των εξόριστων τον Ντικ και μετά το μελοποίησε ο Θ. Μικρούτσικος.
πα στο στυλωμένο αυτί του τώρα ο Ντικ κοιμάται στη Λήμνο δείχνοντας πάντα το ζερβί του δόντι"
Ο μεγάλος μας ποιητής Γ. Ρίτσος ήταν και αυτός εξόριστος στη Λήμνο, για αυτό έγραψε ποίημα για τον σκύλο των εξόριστων τον Ντικ και μετά το μελοποίησε ο Θ. Μικρούτσικος.
Όταν μετέφεραν στη Μακρόνησο τους εξόριστους εκεί είχαν φέρει, κάποιοι άλλοι εξόριστοι ένα άλλο μαύρο σκύλο τον Αράπη από την Ικαρία που έμοιαζε πολύ του Ντικ...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου