Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας γάτος που ζούσε σε ένα μεγάλο σπίτι, αρχοντικό. Λιαζόταν όλη μέρα μπροστά από την πόρτα που οδηγούσε στο κελάρι με τα φαγητά και έτσι όπως ήταν μαύρος και γρήγορος, τα αφεντικά του, τον είχαν για φύλακα. Ο γάτος που είχε μάθει στην καλή ζωή έτρωγε από μικρός τα καλύτερα φαγητά, για αυτό και ποτέ δεν κυνηγούσε επειδή πεινούσε παρά μόνο επειδή αυτή ήταν η δουλεία του.
Μια μέρα, εκεί που κοιμόταν του καλού καιρού χορτάτος, ήρθε και στάθηκε μπροστά του ένας ποντικός, γκρίζος και μικρούλης που ροκάναγε ένα κουκούτσι. Ο γάτος άκουσε τα ροκανίσματα και ξύπνησε. Άνοιξε τεμπέλικα το μάτι και κοίταξε το ποντίκι.
«Τι γυρεύεις εδώ πόντικα; Φύγε να χαρείς από μπροστά μου γιατί με τα μασουλήματα σου ξεσήκωσες τον τόπο όλο.»
Χράτσα χρούτσα ο ποντικός δεν έλεγε να φύγει.
«Μπα σε καλό σου και μου χάλασες τον ύπνο. Τι θες μωρέ και με κοιτάς και μασουλάς; Θα μου πεις η θα σε πάρω στο κυνήγι;»
Ο ποντικός κουνούσε τα μουστάκια του πέρα δώθε.
«Ήθελα να δω αν...
