ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΡΟΣ ΤΑ ΖΩΑ το ποίημα του Καβάφη

Σαν σήμερα, στις 29 Απριλίου 1863, γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια και πέθανε, στις 29 Απριλίου 1933, ο Κωνσταντίνος Καβάφης. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους ποιητές της σύγχρονης εποχής και ένα από τα ποιήματά του είναι το: ''Σπίτι με Κήπο''.
Εκ πρώτης φαίνεται ένα τρυφερό ποίημα, όμως δεδομένου ότι ο Κ. Καβάφης απεχθανόταν την εξοχή, του προκαλούσε πλήξη, στην πραγματικότητα κρύβει μια ειρωνική διάθεση.

Σπίτι με Κήπο
Ήθελα να ’χω ένα σπίτι εξοχικό
μ’ έναν πολύ μεγάλο κήπο— όχι τόσο
για τα λουλούδια, για τα δένδρα, και τες πρασινάδες
(βέβαια να βρίσκονται κι αυτά· είν’ ευμορφότατα)
αλλά για να ’χω ζώα. A να ’χω ζώα!
Τουλάχιστον επτά γάτες— οι δυο κατάμαυρες,
και δυο σαν χιόνι κάτασπρες, για την αντίθεσι.
Έναν σπουδαίο παπαγάλο, να τον αγρικώ
να λέγει πράγματα μ’ έμφασι και πεποίθησιν.
Aπό σκυλιά, πιστεύω τρία θα μ’ έφθαναν.
Θα ’θελα και δυο άλογα (καλά είναι τ’ αλογάκια).
Κι εξ άπαντος τρία, τέσσαρα απ’ τ’ αξιόλογα,
τα συμπαθητικά εκείνα ζώα, τα γαϊδούρια,
να κάθονται οκνά, να χαίροντ’ οι κεφάλες των.

Κ. Καβάφης-Σπίτι με κήπον
Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993


Ο ποιητής ζητάει γάτες δύο άσπρες και δύο μαύρες, για την αντίθεση, και παπαγάλους, και άλογα και γαϊδούρια οκνηρά, για να τα χαϊδεύει. Γίνεται φανερή η πρόθεση να απονεκρώσει τα ένστικτα των ζώων και μέσα από την εξημέρωση να τα μετατρέψει σε αντικείμενα διακόσμησης.
Σε αυτό το ποίημα ο Καβάφης ανιχνεύει την υποκρισία της ανθρώπινης συμπεριφοράς προς τα ζώα. Μέμφεται την σύγχρονη αλαζονεία του σύγχρονου ανθρώπου να μετατρέπει τα ζώα σε κατοικίδια με τρόπο που να μην αναπτύσσεται καμία ουσιαστική επαφή μεταξύ τους.


πηγή: https://1-2.gr/2019/10/05/eytelizontas-ton-kavafh-sto-dhmotiko-sholeio/

Πού πήγε το Πάσχα;

''Από πού έρχεται το Πάσχα;'', ''Πού είχε πάει;'' είναι μερικές από τις ερωτήσεις της μικρής Νιάνιας που δεν μπορεί να  απαντήσει. 

Αποφασίζει, λοιπόν, να λύσει μόνη της το μυστήριο.

Φθάνει στην εξοχή και ρωτά κότες, κουνέλια και αρνιά. Όμως κανείς δεν ξέρει τίποτα. 

Όλα μαζί τα ζωάκια τριγυρίζουν σε αγορές, καταστήματα και πλατείες, μέχρι που ανακαλύπτουν που κρύβεται το Πάσχα δηλαδή εκεί όπου η αγάπη και η θυσία έδωσαν στην ζωή αληθινή ουσία. 

 Μια ιστορία από τον συγγραφέα Βαγγέλη Ηλιόπουλο για το βαθύτερο νόημα των γιορτών. 

Μέρες Επιταφίου του Ν. Γκάτσου...

Μεγάλη Πέμπτη

Αυτός που κρέμασε τον ήλιο
στο μεσοδόκι τʼ ουρανού
κρέμεται σήμερα σε ξύλο
ίλεως Κύριε γενού!
Και στʼ ασπαλάθια της ερήμου
μια μάνα φώναξε: «παιδί μου»!

Με του Απριλιού τʼ αρχαία μάγια
με των δαιμόνων το φιλί
μπήκε στο σπίτι κουκουβάγια
μπήκε κοράκι στην αυλή.
Κι όλα τʽ αγρίμια στο λαγκάδι
πήραν το δρόμο για τον Άδη.

Θα ξανασπείρει καλοκαίρια
στην άγρια παγωνιά του νου
αυτός που κάρφωσε τʼ αστέρια
στην άγια σκέπη τʼ ουρανού.
Κι εγώ κι εσύ κι εμείς κι οι άλλοι
θα γεννηθούμε τότε πάλι.