Η Campiglia Marittima είναι μια μικρή παραθαλάσσια πόλη στην Τοσκάνη της Ιταλίας που ξεχωρίζει, μεταξύ άλλων, για ένα άγαλμα σκύλου στον σιδηροδρομικό σταθμό. Αυτό είναι αφιερωμένο στον Lampo και η ιστορία του ξεκινάει τον Αύγουστο του 1953.
Ήταν αδέσποτος και κατάφερε να συγκινήσει την Mina και την Virna Barlettani, την σύζυγο και την κόρη του σταθμάρχη Elvio.
Μάλιστα, πήγαινε με το κορίτσι κάθε μέρα με το τρένο στο σχολείο και κρυβόταν, επειδή απαγορεύονταν τα ζώα στα βαγόνια.
Είχε μάθει τα δρομολόγια και ταξίδευε και στο τέλος της ημέρας επέστρεφε.
Τον ονόμασαν Lampo που στα ιταλικά σημαίνει ''λάμψη'', αφού πήγαινε πολύ γρήγορα από το ένα μέρος στο άλλο.
Όμως, αυτό έγινε γνωστό και οι υπεύθυνοι του σταθμού από τη Φλωρεντία απαγόρευσαν την παρουσία του σκύλου ζητώντας από τον σταθμάρχη ή να τον πάρει σπίτι του ή να τον διώξει.
Τον έβαλαν σ' ένα βαγόνι για Νάπολη, αλλά αυτός κατάφερε και γύρισε.
Τον έδωσαν σ' ένα γνωστό τους στην εξοχή και πάλι μετά από 5 μήνες επέστρεψε.
Ήταν προφανές πως ο σκύλος ήθελε να μείνει εκεί.
Έτσι, κατάφερε και έγινε η μασκότ του σταθμού.
Φόρεσε κολάρο και ταυτότητα, μπορούσε να ταξιδέψει και έκανε φίλους.
Μάλιστα, έγινε διάσημος, αφού δημοσιογράφοι απ' όλο τον κόσμο ερχόντουσαν στην πόλη για να τον δουν και του αφιέρωσαν άρθρα.
Ακόμα και το RAI τον παρουσίασε σ' ένα παιδικό ντοκιμαντέρ, ενώ πολλά βιβλία και ένα τραγούδι γράφτηκαν για χάρη του.
Πέθανε το καλοκαίρι του 1961, όταν τον χτύπησε ένα τρένο.
Όπως ο έγραψε ο Elvio:
''Αυτή είναι η ιστορία του Lampo, ενός αδέσποτου σκύλου που κανείς δεν ήξερε από πού ήρθε. Κατά το διάστημα που εργαζόμουν, ήθελα να γράψω αυτή την απλή και αληθινή ιστορία. Ήθελα να ξεκινήσω λέγοντας πως στην ιστορία μου δεν υπάρχει τίποτα το ηρωικό, ο σκύλος ούτε έσωσε την κυρία του από τις φλόγες, ούτε τον κύριο του από τον ποταμό και δεν πέθανε στον τάφο της κυρίας του. O Lampo απλώς ήθελε να ζήσει διαφορετικά από τους άλλους, ταξιδεύοντας όχι μόνο για να μάθει τον κόσμο αλλά και την ζωή και τα συναισθήματα των ανθρώπων''.
.jpg)