728x90 AdSpace

  • ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

    Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2020

    Οι γάτες του Αϊ-Νικόλα: Το αλληγορικό ποίημα του Γιώργου Σεφέρη εναντίον της Χούντας

    Το ποίημα ''Οι γάτες του Αϊ-Νικόλα'' ξεκίνησε να το γράφει ο Γιώργος Σεφέρης το 1952 και το τελείωσε το 1969 και κατέληξε να είναι το πρώτο του αλληγορικό εναντίον της Χούντας.
    Βασίστηκε σε έναν μύθο της Κύπρου και ζήτησε να περιληφθεί ως ακροτελεύτιο στην οριστική μορφή της συλλογής Ημερολόγιο Καταστρώματος Γ', όπως αυτό δημοσιεύθηκε στην μεταθανάτια 8η έκδοση.
    Σε αυτό διηγείται έναν μύθο για τις γάτες ένας καλόγερος μισότρελος, όμως, πίσω από τον καλόγερο κρύβεται ο ίδιος ο ποιητής.
    Ο μύθος είναι το μέσο του ποιητή, για να αναφέρει πως η απαλλαγή από τον τύραννο "στοιχίζει αιώνες φαρμάκι''. 
    Ο κριτικός Δημήτρης Μαρωνίτης διατύπωσε την θέση ότι το ποίημα ''Οι γάτες του Αϊ-Νικόλα'' είναι αισιόδοξο, επειδή στο τέλος τα φίδια εξολοθρεύονται, δηλαδή το κακό πασχίζει να βλάψει, αλλά τελικά εξοντώνεται. 

    Οι γάτες του Αϊ-Νικόλα

    «Φαίνεται ο Κάβο-Γάτα…», μου είπε ο καπετάνιος
    δείχνοντας ένα χαμηλό γιαλό μέσα στο πούσι
    τ’ άδειο ακρογιάλι ανήμερα Χριστούγεννα,
    «… και κατά τον Πουνέντε αλάργα το κύμα γέννησε την Αφροδίτη·
    λένε τον τόπο Πέτρα του Ρωμιού.
    Τρία καρτίνια αριστερά!»
    Είχε τα μάτια της Σαλώμης η γάτα που έχασα τον άλλο χρόνο
    κι ο Ραμαζάν πώς κοίταζε κατάματα το θάνατο,
    μέρες ολόκληρες μέσα στο χιόνι της Ανατολής
    στον παγωμένον ήλιο
    κατάματα μέρες ολόκληρες ο μικρός εφέστιος θεός.
    Μη σταθείς ταξιδιώτη.
    «Τρία καρτίνια αριστερά» μουρμούρισε ο τιμονιέρης.
    …ίσως ο φίλος μου να κοντοστέκουνταν,
    ξέμπαρκος τώρα
    κλειστός σ’ ένα μικρό σπίτι με εικόνες
    γυρεύοντας παράθυρα πίσω απ’ τα κάδρα.
    Χτύπησε η καμπάνα του καραβιού
    σαν τη μονέδα πολιτείας που χάθηκε
    κι ήρθε να ζωντανέψει πέφτοντας
    αλλοτινές ελεημοσύνες.
    «Παράξενο», ξανάειπε ο καπετάνιος.
    «Τούτη η καμπάνα ―μέρα που είναι―
    μου θύμισε την άλλη εκείνη, τη μοναστηρίσια.
    Διηγότανε την ιστορία ένας καλόγερος
    ένας μισότρελος, ένας ονειροπόλος.
    »Τον καιρό της μεγάλης στέγνιας,
    ―σαράντα χρόνια αναβροχιά―
    ρημάχτηκε όλο το νησί·
    πέθαινε ο κόσμος και γεννιούνταν φίδια.
    Μιλιούνια φίδια τούτο τ’ ακρωτήρι,
    χοντρά σαν το ποδάρι ανθρώπου
    και φαρμακερά.
    Το μοναστήρι τ’ Αϊ-Νικόλα τό ειχαν τότε
    Αγιοβασιλείτες καλογέροι
    κι ούτε μπορούσαν να δουλέψουν τα χωράφια
    κι ούτε να βγάλουν τα κοπάδια στη βοσκή·
    τους έσωσαν οι γάτες που αναθρέφαν.
    Την κάθε αυγή χτυπούσε μια καμπάνα
    και ξεκινούσαν τσούρμο για τη μάχη.
    Όλη μέρα χτυπιούνταν ώς την ώρα
    που σήμαιναν το βραδινό ταγίνι.
    Απόδειπνα πάλι η καμπάνα
    και βγαίναν για τον πόλεμο της νύχτας.
    Ήτανε θαύμα να τις βλέπεις, λένε,
    άλλη κουτσή, κι άλλη στραβή, την άλλη
    χωρίς μύτη, χωρίς αυτί, προβιά κουρέλι.
    Έτσι με τέσσερεις καμπάνες την ημέρα
    πέρασαν μήνες, χρόνια, καιροί κι άλλοι καιροί.
    Άγρια πεισματικές και πάντα λαβωμένες
    ξολόθρεψαν τα φίδια μα στο τέλος
    χαθήκανε· δεν άντεξαν τόσο φαρμάκι.
    Ωσάν καράβι καταποντισμένο
    τίποτε δεν αφήσαν στον αφρό
    μήτε νιαούρισμα, μήτε καμπάνα.
    Γραμμή!
    Τι να σου κάνουν οι ταλαίπωρες
    παλεύοντας και πίνοντας μέρα και νύχτα
    το αίμα το φαρμακερό των ερπετών.
    Αιώνες φαρμάκι· γενιές φαρμάκι».
    «Γραμμή!» αντιλάλησε αδιάφορος ο τιμονιέρης.

    Γ. Σεφέρης, 5 Φεβρουαρίου 1969 
    • Blogger Comments
    • Facebook Comments

    0 σχόλια:

    Δημοσίευση σχολίου

    Item Reviewed: Οι γάτες του Αϊ-Νικόλα: Το αλληγορικό ποίημα του Γιώργου Σεφέρη εναντίον της Χούντας Rating: 5 Reviewed By: dognet
    Scroll to Top