Ο σκύλος με το κουδούνι: Αισώπου μύθος

Λάθρᾳ κύων ἔδακνε. Τούτῳ δὲ ὁ δεσπότης κώδωνα ἐκρέμασεν, ὥστε πρόδηλον εἶναι τοῖς πᾶσι. Οὗτος δὲ τὸν κώδωνα σείων ἐν τῇ ἀγορᾷ ἠλαζονεύετο. Γραῦς δὲ κύων εἶπεν αὐτῷ· «Τί φαντάζῃ; οὐ δι’ ἀρετὴν τοῦτον φορεῖς, ἀλλὰ δι’ ἔλεγχον τῆς κεκρυμμένης σου κακίας.»
Ὅτι οἱ τῶν ἀλαζόνων κενόδοξοι τρόποι πρόδηλοί εἰσι δηλοῦντες τὴν ἀφανῆ κακίαν.


Ένας σκύλος είχε την κακιά συνήθεια κρυφά να δαγκώνει κόσμο. Το αφεντικό του, του κρέμασε ένα ηχηρό κουδούνι στο λαιμό, για να τον ακούνε και να φυλάγονται από αυτόν. Ο σκύλος το κουδούνι το πήρε για τιμητικό, στην αγορά επιδεικτικά καμάρωνε με το κουδούνι του. Τότε μια γριά σκύλα του λέει: «Ρε σύ, το καμαρώνεις κιόλας; Αυτό δεν είναι για καμάρι. Γιατί, δεν το φοράς σάν παράσημο για κάποια αρετή, το φοράς για να φυλάγεται ο κόσμος απο την κακία σου.»

1:18 μ.μ.