Στη Θεογονία του Ησιόδου ως ποταμός, πατέρας όλων των ποταμών (337-345), εκτείνεται στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα περιβάλλοντας τη γη, στα κυκλικά νερά του οποίου βυθίζεται ο ήλιος μέσα σε χρυσό κύπελλο και αφού τα διασχίσει από τον κήπο των Εσπερίδων μέχρι τη γη των Αιθιόπων, φτάνει πάλι στην ανατολή λίγο πριν την αυγή.
Ο Μίμνερμος γράφει:
[…] διασχίζει τα κύματα πάνω στο θεσπέσιο κρεβάτι του,
[…] πάνω στο κύμα
γοργογλιστράει κοιμισμένος απ' των Εσπερίδων τη χώρα
στη γη των Αιθιόπων, όπου το γρήγορο άρμα του και τ' άλογά του
σταματούν ως να 'ρθει η πουρνογέννητη Αυγή·
τότε του Υπερίονα ο γιος ανεβαίνει πάνω στο άρμα του.
Στο Φ της Ιλιάδας (στ. 194) ο Ωκεανός περιγράφεται ως πηγή όλων των υδάτων, γλυκών και αλμυρών, επίγειων και υπόγειων, τα οποία περικλείονται από τον ρου του. Προφανώς, γι' αυτό το λόγο εμφανίζεται να αποκτά με τη γυναίκα του, και αδελφή του, Τηθή τρεις χιλιάδες παιδιά.
Αντίστοιχα, οι κόρες του, οι Ωκεανίδες, ενώθηκαν με θεούς και θνητούς και γέννησαν πολυάριθμα παιδιά. Και όπως ο πατέρας τους, έτσι κι αυτές είναι νύμφες της θάλασσας και των γλυκών νερών -πηγές, ρυάκια, λίμνες, προσωποποιούνται.
[…] διασχίζει τα κύματα πάνω στο θεσπέσιο κρεβάτι του,
[…] πάνω στο κύμα
γοργογλιστράει κοιμισμένος απ' των Εσπερίδων τη χώρα
στη γη των Αιθιόπων, όπου το γρήγορο άρμα του και τ' άλογά του
σταματούν ως να 'ρθει η πουρνογέννητη Αυγή·
τότε του Υπερίονα ο γιος ανεβαίνει πάνω στο άρμα του.
Στο Φ της Ιλιάδας (στ. 194) ο Ωκεανός περιγράφεται ως πηγή όλων των υδάτων, γλυκών και αλμυρών, επίγειων και υπόγειων, τα οποία περικλείονται από τον ρου του. Προφανώς, γι' αυτό το λόγο εμφανίζεται να αποκτά με τη γυναίκα του, και αδελφή του, Τηθή τρεις χιλιάδες παιδιά.
Αντίστοιχα, οι κόρες του, οι Ωκεανίδες, ενώθηκαν με θεούς και θνητούς και γέννησαν πολυάριθμα παιδιά. Και όπως ο πατέρας τους, έτσι κι αυτές είναι νύμφες της θάλασσας και των γλυκών νερών -πηγές, ρυάκια, λίμνες, προσωποποιούνται.
Ο Ωκεανός προσδιόριζε το δυτικό όριο του αρχαίου κόσμου, τον Ατλαντικό Ωκεανό, θεωρούνταν όμως και ποταμός που περιβάλλει τη γη.
Ο Ωκεανός απεικονιζόταν με λευκή γενειάδα, σε μια ιερατική ακινησία πίσω από τη Γαία, κρατώντας στα χέρια του το σκήπτρο της εξουσίας. Η απεικόνιση αυτή μας παραπέμπει στους στίχους 726-728 από τη Θεογονία του Ησιόδου:
Γύρω από αυτόν [τον Τάρταρο] υπάρχει ένας χάλκινος φράχτης. και η νύχτα ολοτρόγυρα / σε τρεις σειρές είναι χυμένη γύρω από τον τράχηλο. και πάνωθε / είναι οι ρίζες της γης και της απέραντης θάλασσας.
πηγή: Δ. Μήττα ''Μορφές και θέματα της Αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας''
https://mariyann.blogspot.com/
Στη φωτογραφία η κεντρική μορφή της γλυπτικής σύνθεσης στο συντριβάνι Fontana di Treviστη Ρώμη είναι ο Τιτάνας Ωκεανός, γιος του Ουρανού και της Γης, που στέκει πάνω σ' ένα τεράστιο όστρακο.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου