Ο πιστός φίλος του Οδυσσέα...

Ο σκύλος και στην αρχαία Ελλάδα είχε ιδιαίτερη σημασία. Ήταν από τα λίγα ζώα για τα οποία είχαν δημιουργήσει μύθους. Λεγόταν ότι ο σκύλος ήταν δημιούργημα του θεού Ηφαίστου, για αυτό τον εκτιμούσαν πολύ. Τον εξημέρωσε ο θεός Απόλλων και τον δώρησε στην αδελφή του Άρτεμη, για να τον χρησιμοποιεί στο κυνήγι (κύνα άγω).
Από τους πιο γνωστούς σκύλους της αρχαιότητας ήταν ο Άργος στην Οδύσσεια του Ομήρου. Στην ραψωδία Ρ γίνεται αναφορά στην...
τελευταία συνάντηση του Οδυσσέα με τον σκύλο του, τον Άργο, όταν επέστρεψε στην πατρίδα του μετά τον Τρωικό πόλεμο.
Ο Άργος μεγάλωσε δίπλα στον Οδυσσέα και τον συντρόφευε παντού και πάντα.
Όταν ο Οδυσσέας επέστρεψε στην Ιθάκη, ο Άργος δεν ζούσε πια στο παλάτι, ήταν γερασμένος, ασθενής και περιφρονημένος από τους ανθρώπους. Μόλις αντίκρυσε τον κύριο του, τον αναγνώρισε αμέσως κουνώντας τα αυτιά και την ουρά του. Τότε, ο Οδυσσέας συγκινημένος δάκρυσε και ο Άργος άφησε την τελευταία πνοή του.
;Έκτοτε, ο Άργος καθιερώθηκε ως σύμβολο πίστης και αφοσίωσης.
 Χαρακτηριστικοί είναι οι παρακάτω στίχοι:

ἔνθα κύων κεῖτ᾽ Ἄργος, ἐνίπλειος κυνοραιστέων. 300

δὴ τότε γ᾽, ὡς ἐνόησεν Ὀδυσσέα ἐγγὺς ἐόντα,

οὐρῇ μέν ῥ᾽ ὅ γ᾽ ἔσηνε καὶ οὔατα κάββαλεν ἄμφω,

ἆσσον δ᾽ οὐκέτ᾽ ἔπειτα δυνήσατο οἷο ἄνακτος

ἐλθέμεν· αὐτὰρ ὁ νόσφιν ἰδὼν ἀπομόρξατο δάκρυ,

ῥεῖα λαθὼν Εὔμαιον, ἄφαρ δ᾽ ἐρεείνετο μύθῳ· 305

"Εὔμαι᾽, ἦ μάλα θαῦμα, κύων ὅδε κεῖτ᾽ ἐνὶ κόπρῳ.

καλὸς μὲν δέμας ἐστίν, ἀτὰρ τόδε γ᾽ οὐ σάφα οἶδα,

εἰ δὴ καὶ ταχὺς ἔσκε θέειν ἐπὶ εἴδεϊ τῷδε,

ἦ αὔτως οἷοί τε τραπεζῆες κύνες ἀνδρῶν

γίγνοντ᾽· ἀγλαΐης δ᾽ ἕνεκεν κομέουσιν ἄνακτες...

Ἄργον δ᾽ αὖ κατὰ μοῖρ᾽ ἔλαβεν μέλανος θανάτοιο,

αὐτίκ᾽ ἰδόντ᾽ Ὀδυσῆα ἐεικοστῷ ἐνιαυτῷ.

11:42 μ.μ.